Film jak najbardziej zrealizowany...solidnie. I tyle pomyślałam o nim w trakcie pierwszego oglądania. Na szczęście szybko ujrzałam w nim o wiele więcej niż rzemiosło. Znikło także uczucie że tylko H.Forda brakuje zamiast K. Costnera. Ten ostatni spisał się jednak bardzo dobrze, dlatego owo pragnienie szybko minęło (zwłaszcza że Costner wypada lepiej w kreacji osobowości, posiadającej mentora). Może oczekuje się czegoś nadprzyrodzonego gdy za kamerą jest świetny reżyser, muzykę tworzy kolejny geniusz, a w obsadzie jest Connery. Ale nie ma tu nic ponad świetne kino. I to doprawdy na wysokim poziomie. Atmosfera raczej senna, brak zaskoczeń...ale to wychodzi obrazowi na plus. Są przy tym kapitalne sceny i rewelacyjne dialogi oraz kilka świetnych stwierdzeń Ness’a. Obraz unika też patetyzmu i moralizatorstwa- nawet Ness w końcu się dostosowuje, rozumiejąc że ideały w świecie korupcji i fałszu są skazane na klęskę (a mimo to wychodzi i tak czysty jak łza). Może przez sposób poprowadzenia opowieści. .nie odniosłam wrażenia że przegrywa. A przecież... tak faktycznie jest. Traci przyjaciół i cała krucjata ma miejsce chwilę przed końcem prohibicji. A jednak jest w tym pewne zwycięstwo...choćby osobiste- w postaci pokonania Capone (swoją drogą świetna kreacja- De Niro jako narwaniec o dość niskim poziomie, z którego żartów wszyscy się śmieją); Ogromny plus za scenę na dworcu i „zdjęcie” gangstera!